ینجا آمده ام دور از مردم گرگ ، که با نگاه هرزه یشان می درند قلبم را.

اینجا آمده ام کناره گوسفندانی که ییلاق و قشلاق زندگی را اینجا انتخاب کرده اند.

اینجا آمده ام چون می دانم من از این گله ام نه از آن جماعت گرگ . 

اینجا آمده ام چون می دانم که در تنهاییم گرگی پنهان نیست و دندان تیز نمی کند برای بره ی نو پایم .

اینجا آسایشگاه روانبخشی اتاق شماره بیست و نه . 

امروز صبح که شما توی خیابون بودید ، یا توی دانشگاه ، یا توی خونه ، یا با عشقتون یا هر کجا و مشغول کاری بودین من هم امروز کنار مادرم بودم .صورتش خشکیده تر و پر چروک تر از صورت من شده بود ...

اینجا برای اشکهای مادرم اشک می ریزم ، وقتی چشمهایم به چشمان خانواده ام گره خورده است،می توانم درک کنم و بفهمم که در ذهن آنها چه می گذرد ،می توانم حس کنم در ذهن برادر کوچکم که با دهان نیمه باز گوشه ایی ایستاده و جلوتر نمیاد چه می گذرد می توان علت شرم و خشم پدرم را بفهمم و می توانم درک کنم غم مادرم را و هر جنبش و حرکته آنها را .

اما من می ترسم...

پاهایم قفل شده است ، سنگینی قلبم جانم را می گیرد و فریاد می کشم ، نعره می زنم ، همه را می ترسانم ... انطرف تر برادرم دستهایش را از جیبش بیرون می آورد و چشمهایش پر از اشک شده و به سمت در خروجی بر می گردد، تا چشم بر می گردانم سیلی داغ آبروی پدر را بر صورتم حس می کنم و فشاری که بر بازوهایم وارد می شود ، اشکهایم سرد نمی کند سوزش جای دست پدر را ، صدای مراقب مراقب  همجا می پیچد ، پدرم را صدا می زنند ، سرم را به پایین می گیرم و فاصله می گیرند همه از من ، اهسته مادرم را دیدم که گوشه چادرش را دور انگشتانش می پیچاند و اهسته بر صورتم می کشد ، دستش را بر صورتم می کشد و نوازشش را تا روی گردنم ادامه می دهد ، اهسته انگشت انگشت جدایی او را حس می کنم ، ای کاش دستهایم باز بود ! 

ای کاش دستهایم باز بود ، ای کاش می تواستم بغلش کنم .... ای کاش این سکوت لعنتی را از لبانم میشد برداشت ....

امروز باز هم همدم قرصهای زورکی شدم ! 

کی شب می شود تا که همدمم ماه من باز بیرون آید

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: